گفته می شود اسب برای اولین بار در آمریکای شمالی رشد و تکامل یافت و از راه خشکی که روزگاری آلاسکا و سیبری را به یکدیگر متصل می کرد به آسیا وارد شد و نسل این حیوان تا اروپا نیز گسترش یافت. بنا به دلیل نامشخصی حدود ۸ تا ۱۰ هزار سال پیش اسب ها در قاره آمریکا از بین رفتند. زمانی که اروپایی ها برای اولین بار این قاره را کشف کردند، اسب را به بومیان آن جا شناساندند _ بومیانی که وجود چنین حیوانی برای آن ها ناشناخته بود. «تارپان» اسب وحشی ای بود که در جنگل های اروپا و دشت های وسیع روسیه زندگی می کرد. نسل تارپان از قرن ۱۹ به بعد منقرض شد.

اسب قوی از نژاد عرب به دلیل استقامتش مشهور است و اعراب این نژاد را برای استفاده در بیابان پرورش می دادند. صدها سال است که پرورش دهندگان حیوانات بسیاری از اسب ها را از کشورهای عرب می آوردند و به اصلاح نژاد آن ها می پردازند.

به واسطه شکار بی رویه گربه های وحشی، این حیوانات به ناچار مجبورند تا در مناطق دورافتاده ای از جنگل های کوهستانی زندگی کنند. امروزه تنها می توان این گربه ها را در بخش های جنوبی و مرکزی اروپا یافت و البته تعدادشان تا حدودی در نواحی اسکاتلند نیز رو به رشد است. آن ها پناهگاه های خود را در زیر درختان شکسته، میان صخره ها یا شکاف های خالی می سازند.

گربه های وحشی تقریبا دو برابر گربه های خانگی هستند و دم آن ها ضخیم تر و کلفت تر است. این گربه ها حیواناتی خجالتی و شب گردند و به جز دوران جفت گیری در اوایل بهار، سایر ایام را در تنهایی به سر می برند. غذای آن ها پستانداران خیلی کوچک، خرگوش های صحرایی، خرگوش های معمولی، پرندگان و دوزیستان است.

گراز نر وحشی یک نوع خوک است که از مناطق آسیای جنوب غربی و مرکزی و شمال آفریقا می آید. گراز های وحشی زمانی در جنگل های اروپا زندگی می کردند اما اکنون به ندرت در آن مناطق دیده می شوند. گراز وحشی به رنگ سیاه مایل به خاکستری است و موهای کم پشت و زبری دارد.فک پایین او دو عاج قوی دارد که برای جنگیدن از آن استفاده می کند. گراز نر وحشی در بیشه زارهای انبوه زندگی می کند تا در مواقع خطر در آن جا مخفی شود. گاهی اوقات این نوع گراز در هوای گرم میان گل و لای غوطه ور می شود. گراز نر وحشی حیوانی محتاط است و شب ها از یشه گیاهان و علف ها تغذیه می کند.

در بعضی از املاک بزرگ اروپا گرازهای وحشی را در جنگل ها نگه می دارند تا شکار شوند. همچنین آن ها را به بعضی از مناطق ایالات متحده برای شکار می فرستند. در هند نیز شکارچیان، سوار بر اسب گرازهای بزرگ تر را شکار می کنند.

ماکارو که طوطی دریایی نیز نامیده می شود، پرنده ای است با ظاهری شگفت انگیز که در آب های قطب شمال و اقیانوس آرام زندگی می کند. ماکارو بدنی چاق، سری بزرگ و منقاری بلند و پهن دارد. در خلال فصل تولید مثل، روی منقار ماکاروی نر، لکه روشنی به وجود می آید. ماهی ها غذای اصلی ماکارو را تشکیل می دهند. آن ها شناگران و غواصان ماهری هستند و عمدتا در فصل تولید مثل یعنی ماه ژوئن و جولای به خشکی می آیند. ماکاروها آشیانه های خود را به صورت گروهی روی سواحل سنگی و در جزایر می سازند. ماکاروی ماده، یک تخم سفید رنگ در درون سوراخ و یا شکاف صخره ها می گذارد.

امروزه پنج نوع متفاوت از کرگدن ها وجود دارند که دو نوع آن ها به رنگ های سفید و سیاه است و در آفریقا زندگی می کنند و هر دو دارای دو شاخ هستند و سه نوع دیگر در آسیا به سر می برند.

کرگدن های هند و جاوه تنها یک شاخ دارند در حالی که نوع سوماترایی آن ها دو شاخ دارد.

کرگدن ها دارای جثه ای بزرگ و سنگین هستند و معمولا جثه سنگین شان را به کندی حرکت می دهند. آن ها نسبت به محیط اطراف خود کم توجهند و حیوانات دیگر را شکار نمی کنند زیرا آن ها علف و گیاه خوارند. جثه سنگین آن ها بر روی چهار پای کوتاه قرار دارد و هر پا دارای سه انگشت است. کرگدن ها در زمره حیوانات سم دار هستند و به خانواده اسب ها تعلق دارند.

تمامی اعضای سگ های امروزی از نسل سگ گرگی به نام تومار کتوس هستند. این سگ باستانی به عنوان پدر سگ ها نامیده می شود که تقریبا ۱۵ میلیون سال قبل در مناطق جنگی کره زمین به این سو و آن سو می رفت.

همه ویژگی ها و رفتارهای سگ های وحشی مانند سگ های خانگی است. سگ های خانگی از نظر نژاد، برادران گرگ ها، کایوت ها (گرگ های صحرایی) و شغال ها هستند _ که همگی به گروهی از سگ سانان به نام کنیس تعلق دارند. در گذشته دور، انسان های اولیه توانستند تعدادی از سگ های وحشی را رام کنند که ممکن بود این سگ ها خود گرگ و شغال و بعضی دیگر از اعضای خانواده سگ های وحشی باشند. انسان ها دریافتند که سگ ها می توانند حیوانات مفیدی باشند، بنابراین از آن ها برای شکار سایر حیوانات و پرندگان و تهیه غذا و لباس بهره می گرفتند.

مارهای کبرا را می توان در سراسر جزایر فیلیپین، آسیای جنوبی و آفرقا مشاهده کرد که به خاطر حرکات و رفتارهای ترسناک و سریع و نیش کشنده شان شهرت جهانی پیدا کرده اند. مارهای کبرا را از روی شکل سرشان می توان شناخت. آن ها هنگام احساس خطر و خشم، سرشان را یه صورت کلاهک بزرگی چون چتر در می آورند. در سر این نوع مار، دنده های کشیده بزرگی وجود دارد که پوست شل پشت گردنشان را کش می دهد.

شاه کبرا درازترین مار سمی جهان به شمار می رود. میانگین طول آن ۳/۷ متر می باشد ولی گفته می شود تا طول ۵/۵ متر نیز می تواند رشد کند. این مار دارای پوست قهوه ای یا زیتونی با چشم های برنزه است. شاه کبرا در فیلیپین و مالزی، چین جنوبی، میانمار (که سابقا برمه خوانده می شد) هند، تایلند و شبه جزیره مالزی یافت می شود. زهر مارهای کبرا، غالبا شامل یک نروتوکسین بسیار قوی است که بر روی سیستم عصبی اثر می گذارد. بعضی از این سموم کاربرد پزشکی دارند _ به عنوان مثال بعضی از سموم به عنوان داروی مسکن در مواردی از آرتریت (التهاب مفصلی) یا سرطان مورد استفاده قرار می گیرد.